Zamzam Water

Een Genezing voor alle Aandoeningen

Zamzam water is geneeskrachtig water dat op één enkele plek uit de aarde ontspringt: in Mekka. Het water komt uit een bron die is geslagen door een Engel en Boodschapper van Allah: Djibriel, vrede zij met hem. Zoals elke andere soort mineraal- of bronwater is Zamzam water gezond en bevat het tal van voedingsrijke vitaminen en mineralen die ons lichaam nodig heeft. Daarnaast heeft Zamzam water een andere eigenschap dat geen ander water op aarde bezit: het is een geneesmiddel voor elke ziekte en elke aandoening. Het maakt daarbij niet uit welke ziekte of aandoening dat is en of deze lichamelijk van aard is, of iets anders. In dit artikel kun je alles lezen over Zamzam water: hoe het is ontstaan, wat de voordelen zijn van het drinken ervan, wat het met de Wil van Allah kan genezen aan ziekten en andere kwalen en ook wat de Soennah is met betrekking tot het nuttigen van dit water.

Het Islamitische Oordeel met Betrekking tot het Drinken van het Water van Zamzam

De Geleerden van Ahloes-Soennah zijn het erover eens dat het Moestahhab (aangeraden) is om Zamzam water te drinken. Dit islamitische Oordeel geldt in het bijzonder voor de pelgrims die de Hadj en de ‘Oemrah verrichten en in het algemeen voor alle Moslims op aarde, omdat het Sahieh (authentiek) is overgeleverd dat de Profeet, vrede zij met hem, van het Zamzam water dronk.

Het is ook aanbevolen om Zamzam water mee te nemen als je reist of elders woont, omdat de Profeet, vrede zij met hem, dat ook deed. Het is authentiek overgeleverd dat ‘Aa´ieshah, moge Allah tevreden met haar zijn, heeft verteld dat zij Zamzam water met haar mee naar huis zou nemen en zij zei: “De Boodschapper van Allah zou er wat van meenemen en hij zou het over de zieken gieten en het aan hen geven om te drinken.”

Deze Hadieth is overgeleverd en als Sahieh geclassificeerd door Imaam at-Tirmidhi, moge Allah hem genadig zijn.

Hier noemen wij ook het oordeel over het verrichten van de rituele wassing (Woedoe´) met Zamzam water. De meeste Geleerden hebben dit toegestaan en halen daarvoor de volgende Hadieth aan als bewijs: “De Profeet, vrede zij met hem, liet eens een emmer met Zamzam water halen, waarna hij ervan dronk en er toen de rituele wassing (Woedoe´) mee verrichtte.”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam Ahmad, moge Allah hem genadig zijn, van ‘Ali ibn Abie Taalib, moge Allah tevreden over hem zijn.

Het Ontstaan van de Zamzam bron

Hoewel de vele voordelen van het Zamzam water voor velen onbekend zijn, is het verhaal over het ontstaan van de Zamzam bron wel algemeen bekend. De details en wonderen die over deze gebeurtenis zijn overgeleverd, raken daarbij helaas onderbelicht omdat de meeste mensen het verhaal enkel kennen als korte samenvatting van wat er werkelijk gebeurde. In de volgende Hadieth lees je het volledige verhaal over het ontstaan van de bron. Daarna zullen we ingaan op de geneeskrachtige werking van dit water en hoe we het dienen te gebruiken, zodat het ons geneest van alles waar wij aan lijden: ziekten, depressies en armoede.

De Hadieth

Ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, was een vroom en vooraanstaand metgezel van de Profeet, vrede zij met hem. Hij was de neef van de Profeet, vrede zij met hem, en zij hielden veel van elkaar. Als de Profeet, vrede zij met hem, sprak dan hing ibn ‘Abbaas aan zijn lippen en als de Profeet, vrede zij met hem, iets deed dan deed ibn ‘Abbaas hem na. De Profeet, vrede zij met hem, heeft eens een smeekbede verricht voor ibn ‘Abbaas, dat Allah hem veel kennis zou geven. Deze smeekbede werd verhoord en ibn ‘Abbaas groeide uit tot één van de metgezellen die het beste begrip hadden van het Boek van Allah en de Soennah van de Profeet, vrede zij met hem. Toen de Profeet, vrede zij met hem, het verhaal vertelde over het ontstaan van de Zamzam bron, was ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, ook aanwezig. Hij vertelde daarover het volgende:

“Ibraahiem, vrede zij met hem, bracht haar (Haadjar) en haar zoon Ismaa’iel, vrede zij met hem, terwijl zij hem nog borstvoeding gaf naar een plek vlak bij de Ka’bah, onder een boom nabij de hoogste plek van de Moskee. In die tijd leefde er niemand in de nabijheid van de Ka’bah en er was ook nergens een waterbron. Hij liet hen daar zitten en plaatste een tas van leder naast hen, waarin zich wat dadels bevonden en ook een lederen drinkzak met een kleine hoeveelheid aan water. Hij (Ibraahiem, vrede zij met hem) maakte zich toen op om huiswaarts te gaan. De moeder van Ismaa’iel volgde hem en zei: “Oh Ibraahiem! Waar ga je heen? Laat je ons alleen in deze vallei waar niemand aanwezig is wiens gezelschap wij mogen genieten en waar ook niets anders is?” Ze herhaalde dit vele malen, maar hij keek niet op of om. Daarna vroeg zij hem: “Heeft Allah jou bevolen dit te doen?” Hij, vrede zij met hem, zei: “Ja.” Toen zei zij: “Dan zal Hij ons niet in de steek laten.” Zij keerde terug (naar haar plek) terwijl Ibraahiem zijn weg vervolgde. Toen hij, vrede zij met hem, bij ath-Thaaniyah aankwam, waar zij hem niet meer kon zien, draaide hij zich richting de Ka’bah, hief beide handen op en bad met de volgende woorden tot Allah:

“Onze Heer! Ik heb iets van mijn nageslacht laten verblijven in een onherbergzame vallei, in de buurt van uw Heilige Huis (de Ka’bah in Mekka) zodat, oh onze Heer, zij de Salaat (het gebed) zouden verrichten. Ik vraag u om de harten van de mensen te vervullen met liefde (of toeneiging) voor hen en dat U hen voorziet van vruchten, zodat zij dankbaar zullen zijn.”
(Soerat Ibraahiem, 37)

De moeder van Ismaa’iel begon Ismaa’iel te voeden en dronk wat van het water (uit de drinkzak). Toen het water in de drinkzak op was, kreeg zij dorst en haar kind kreeg ook dorst. Zij keek naar hem (Ismaa’iel) terwijl hij zich wentelde in ongemak (of hij, ibn ‘Abbaas zei: “terwijl hij met zijn voetjes trappelde”). Zij liet hem even alleen, omdat zij het niet aankon om naar hem te kijken, en ontdekte dat de Safaa berg de dichtstbijzijnde berg was in het omliggende gebied. Ze (beklom het en) stond erop en keek aandachtig uit over de vallei zodat zij wellicht iemand zou kunnen zien, maar zij zag niemand. Toen daalde zij neer van de Safaa berg en toen zij de vallei bereikte, hees ze haar jurk op en rende door de vallei, zoals een persoon in paniek en in de problemen dat zou doen, totdat zij de gehele vallei had doorkruist en bij de Marwah berg was aangekomen. Zij bleef daar staan en keek om zich heen alsof zij verwachtte iemand te zullen zien maar zij zag niemand. Zij herhaalde dit (rennen tussen de Safaa en de Marwah) zeven keer.”

Ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, zei: “De Profeet, vrede zij met hem, zei: “Dit is de oorsprong van de traditie van het lopen hiertussen (oftewel: het lopen tussen de Safaa en de Marwah). Toen zij de Marwah (voor de laatste keer) bereikte, hoorde zij een stem en dwong zij zichzelf stil te zijn, waarna zij aandachtig luisterde. Ze hoorde de stem nog eens en zei: “Oh (wie jij ook moge zijn)! Jij hebt ervoor gezorgd dat ik jouw stem hoorde; heb jij iets om mij te helpen?”

Daar zag zij een Engel op de plek van de Zamzam bron. Hij groef in de aarde met zijn hielen (of zijn vleugels), totdat water uit die plek ontsprong. Zij probeerde een bassin om de bron heen te bouwen en gebruikte haar handen om dit te verwezenlijken. Daarna vulde zij haar waterzak met haar handen maar het water begon te overstromen nadat zij met haar handen wat van het water had opgeschept.””

Ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, zei: “De Profeet, vrede zij met hem, voegde hieraan toe: “Moge Allah de moeder van Ismaa’iel genadig zijn! Als zij het Zamzam water met rust had gelaten (zonder te proberen het onder controle te houden en in een andere uitleg: zonder er met haar handen wat van in haar waterzak te scheppen), dan was de Zamzam verworden tot een rivier die over de wereld zou stromen.” De Profeet, vrede zij met hem, voegde hieraan toe: “Zij dronk toen van het water en voedde haar kind de borst. De Engel zei toen tegen haar: “Wees niet bang dat je verwaarloosd zult worden, want dit is het Huis van Allah en het zal worden gebouwd door dit kind en zijn vader en Allah laat Zijn Dienaars nooit in de steek.” Het Huis (de Ka’bah) bevond zich in die tijd op een hogere plek die op een kleine heuvel leek en als de overstromingen kwamen, dan stroomden zij links en rechts van de heuvel weg. Op die manier leefden zij, totdat wat mensen van de Djoerhoem stam of een familie van de Djoerhoem stam haar en haar kind passeerden. De Djoerhoem kwamen uit de richting van Kadaa’. Zij belandden in het lagere gedeelte van Mekka waar zij een vogel zagen die normaal gesproken alleen in de buurt van water vloog en die plek niet meer verliet. Zij zeiden: “Het moest haast wel zo zijn dat deze vogel over een waterbron vliegt maar wij weten toch dat zich in deze vallei geen water bevindt.” Zijn stuurden er toen twee bodes naartoe, die de oorzaak vonden en terugkeerden om hun te vertellen over het water. En zo gingen zij allen tezamen (naar het water).”

De Profeet, vrede zij met hem, voegde hieraan toe: “De moeder van Ismaa’iel zat nabij het water. Zij vroegen haar: “Sta je ons toe bij jou te blijven?” Ze antwoordde: “Ja, maar jullie zullen geen recht hebben om het water te bezitten.” Daar stemden zij mee in.”

Ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, zei toen: “De Profeet, vrede zij met hem, zei vervolgens: “De moeder van Ismaa’iel was zeer verheugd over deze situatie omdat het haar veel genoegen bracht om in het gezelschap van mensen te verkeren. Zij vestigden zich daar en stuurden later een bericht naar hun families om zich ook bij hen te vestigen. Sommige families werden daar permanente bewoners. Het kind (Ismaa’iel) groeide op en leerde Arabisch van hen en (zijn deugdelijke gedrag) zorgde ervoor dat ze van hem hielden en hem respecteerden toen hij tussen hen opgroeide. Toen hij de puberteit had bereikt, lieten ze hem trouwen met één van hun dochters.

Nadat de moeder van Ismaa’iel was overleden en na het huwelijk van Ismaa’iel, kwam Ibraahiem terug naar de familie die hij eens had moeten verlaten.

Daarna kwam Ibraahiem nog eens terug. Hij zag hoe Ismaa’iel onder een boom nabij de Zamzam bron zijn pijlen aan het slijpen was. Toen hij Ibraahiem zag, stond hij op om hem te verwelkomen. Zij groetten elkaar zoals een vader zijn zoon groet en een zoon zijn vader. Ibraahiem zei: “Oh Ismaa’iel! Allah heeft mij een bevel gegeven.” Ismaa’iel zei: “Doe wat uw Heer u bevolen heeft (om te doen).” Ibraahiem vroeg: “Zul je mij daarbij helpen?” Ismaa’iel zei: “Ik zal u helpen!” Ibraahiem zei: “Allah heeft mij bevolen om hier een huis te bouwen”, en hij wees daarbij naar een kleine heuvel die iets hoger gelegen was dan het land er omheen.”

De Profeet, vrede zij met hem, voegde daaraan toe: “Toen legde hij de fundamenten van het Huis (de Ka’bah). Ismaa’iel bracht de stenen en Ibraahiem bouwde (het Huis) en toen de muren te hoog werden, bracht Ismaa’iel deze steen en legde het voor Ibraahiem neer, zodat hij erop kon staan. En zo ging hij verder met bouwen, terwijl Ismaa’iel hem de stenen reikte en zij beide (het volgende) zeiden:

“Onze Heer! Neem (deze daad) van ons aan. Waarlijk, U bent de Alhorende, de Alwetende.”
(Soerat al-Baqarah, 127)”

De Profeet, vrede zij met hem, voegde daaraan toe: “Toen bouwden zij samen verder en zij liepen om de Ka’bah heen, terwijl zij zeiden:

“Onze Heer! Neem (deze daad) van ons aan. Waarlijk, U bent de Alhorende, de Alwetende.”
(Soerat al-Baqarah, 127)”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam al-Boekhaari, moge Allah hem genadig zijn, in zijn Sahieh, dat beter bekend staat als “Sahieh al-Boekhaari”. De Hadieth is authentiek, wat betekent dat het bewezen is dat de Profeet, vrede zij met hem, deze woorden zo heeft gezegd en dat ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, dit ook uit de mond van de Profeet, vrede zij met hem, heeft gehoord.

Oorsprong van de naam “Zamzam”

Zamzam is een Arabisch, vrouwelijk, zelfstandig voornaamwoord. Zamzam is de naam van de gezegende bron die zich bij de Ka’bah bevindt. Er wordt gezegd: “De bron wordt Zamzam genoemd omdat het water zo overvloedig is.” En er wordt gezegd: “Het is een geïmproviseerd woord dat door Hadjar, moge Allah tevreden over haar zijn, tegen het water werd gezegd, toen het overstroomde.”(Bron: Moe’djam al-Ma’aani)

Pre-Islamitische Synoniemen voor “Zamzam”

Het is overgeleverd van Abie Toefayl van ibn ‘Abbaas, moge Allah met beide tevreden zijn, dat hij heeft gezegd: “Wij zouden het (Zamzam water) de Shabaa’ah noemen en we zouden en het hielp ons onze kinderen (families) te voeden.”

Dit is authentiek overgeleverd door Imaam at-Tabaraani, moge Allah hem genadig zijn, in zijn boek “al-Kabier”.

De betekenis van Shabaa’ah is in het Arabisch: iets dat vullend is of iets dat voldoening geeft. Het werd zo genoemd omdat Zamzam water heel voedzaam en vullend was.

Al-‘Abbaas ibn ‘Abdoel-Moettalib, moge Allah tevreden over hem zijn, de oom van de Profeet, vrede zij met hem, heeft gezegd: “In de tijd van de Jaahiliyyah (de pre-Islamitische tijd van ongeloof en onwetendheid) zouden de mensen strijden om het Zamzam water. Mensen die kinderen hadden zouden hen (naar de bron) brengen en hen ervan laten drinken en dit zou deel uitmaken van hun ochtendritueel (het eerste dat zij op een dag zouden drinken). Wij vonden vroeger dat het een grote (bron van) hulp was voor mensen die kinderen hadden.” En al-‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, zei: “Tijdens de Jaahiliyyah stond het Zamzam water beter bekend als “Shabaa’ah”.”

De Verdwijning en Vondst van de Zamzam bron

In de biografie van de Profeet, vrede zij met hem, zoals deze is opgetekend door de Geleerde ibnoe Hishaam, moge Allah hem genadig zijn, kunnen we lezen dat de Zamzam bron, in de nadagen van de Djoerhoem stam in de vallei, werd gedicht omdat de Djoerhoem op de vlucht moesten slaan. Uiteindelijk raakte de bron in de vergetelheid. Naarmate de tijd verstreek raakten ook de leerstellingen van de Profeet Ibrahiem en de Profeten na hem, vrede zij met hem, in de vergetelheid en heerste er chaos en ongeloof op het Arabische Schiereiland. Vlak voor de komst van de laatste Profeet Mohammed, vrede zij met hem, waren het de Qoeraysh die de sleutels van de Ka’bah hadden. Er was ook elk jaar een seizoen voor pelgrimstochten naar Mekka maar enkel de minsten van de duizenden pelgrims, kwamen nog naar de Ka’ba om Allah te aanbidden. Overal in en rondom de Ka’ba vond je afgodsbeelden in alle soorten en maten. Elke stam had zijn eigen afgod en zijn eigen rituelen. Voor de Qoeraysh was het seizoen voor pelgrimstochten een lucratieve onderneming en een prestigeproject geworden. Het ging er enkel om geld te innen van de pelgrims en de inwoners van Mekka, om de pelgrims dan van water en voedsel te voorzien, zodat zij weer een jaar konden pronken met deze “goede daden” en het jaar daarop nog meer geld konden vragen.

Eén van de prestigeprojecten, waar onder de leiders van de Qoeraysh altijd om gestreden werd, was het uitdelen van water aan de pelgrims. Nu de Zamzam bron was verdwenen, was het een hele grote opgave om alle pelgrims te kunnen voorzien van water in de dorre, snikhete vallei, midden in de woestijn. Je kunt je dus wel voorstellen, wat voor respect degene zou genieten die dat voor elkaar kreeg.

Eén van de leiders van de Qoeraysh in die tijd, was de grootvader van de Profeet, vrede zij met hem, die de Profeet, vrede zij met hem, na de dood van zijn ouders zou opvoeden. ‘Abdoel-Moettalib ibnoe Haashim was nog jong toen hij opsteeg in de rangen van de Qoeraysh. Hij was de zoon van een vooraanstaande familie in een vooraanstaande stam maar het grote respect dat hij van de Qoeraysh kreeg, verwierf hij vanwege twee zaken:

1. Hij vond de Zamzam bron terug

2. Hij leidde de strijd tegen koning Abraha, die was gekomen om met zijn leger van olifanten de Ka’ba te vernietigen

Het plan van Abraha mislukte overigens, omdat Allah zijn leger vernietigde door middel van grote vogels die vanuit de lucht stenen op zijn leger wierpen. De manier waarop de Zamzam bron door de jonge ‘Abdoel-Moettalib werd teruggevonden, was minstens net zo wonderbaarlijk: hij kreeg enkele dagen na elkaar een droom waarin hem telkens werd opgedragen een put te graven. Omdat er telkens een andere naam aan de put werd gegeven, kon hij niet begrijpen wat ermee werd bedoeld. Op de vierde dag werd eindelijk duidelijk dat het om de Zamzam bron ging en zou hij enkele aanwijzingen hebben gekregen om de bron te vinden. Hij trok erop uit om de bron te zoeken en tot zijn grote vreugde lukte het hem ook nog om deze te vinden en te openen.

Een Profeet wordt geboren

‘Abdoel-Moettalib had tien zoons, waarvan er eentje heel bijzonder was. De mensen waren vol lof over hem. Niet alleen omdat hij heel knap was, maar vooral omdat hij hele goede manieren had. Hij heette ‘Abdoellah en hij was de jongste zoon van het gezin. ‘Abdoellah groeide op tot een nette, intelligente jongeman en trouwde met een nette, intelligente jongedame. Zij heette Aaminah. Toen Aaminah zwanger raakte van hun eerste kind, overleed ‘Abdoellah. Al tijdens haar zwangerschap, merkte Aaminah dat haar ongeboren kind heel bijzonder moest zijn. Toen zij op het punt stond van hem te bevallen, merkte zij nog iets bijzonders op. De Profeet, vrede zij met hem, heeft hier zelf over verteld en dit is vaker opgetekend door verschillende metgezellen, zoals bijvoorbeeld al-‘Irbaad ibn Saariyah, moge Allah tevreden over hem zijn en anderen: “Toen mijn moeder zwanger van mij was, zag zij iets dat erop leek dat een licht uit haar kwam en (dit licht) verlichtte de paleizen van Busra in het land van Syrië.” En in een andere overlevering: “…en het verlichtte de paleizen van Syrië.”

Dit is overgeleverd door Imaam at-Tabaraani, Imaam ibn Hajr al-‘Asqalaani, Imaam Ahmad, Imaam al-Haakim, Imaam at-Tabari, Imaam ibn Ishaaq en anderen, moge Allah hen genadig zijn.

Een Zuiver Hart

De Profeet, vrede zij met hem, groeide op tot een lieve, welbespraakte en goedgemanierde jongen. Iedereen hield van hem. De eerste jaren bracht hij door bij zijn zoogmoeder. Het was de gewoonte van de Arabieren die in steden leefden om hun kinderen te laten zogen door vrouwen van de bedoeïenen. Zo leerden zij eloquentie in het Arabisch en zouden het sterke, gezonde kinderen worden. Tijdens zijn verblijf bij zijn zoogmoeder, overkwam Mohammed, vrede zij met hem, iets bijzonders: Allah liet de borst openen van Zijn Profeet, vrede zij met hem. In de Qur´aan staat het volgende Vers:

“Hebben Wij (oh Mohammed) jouw borst niet voor jou geopend?”
(Soerat ash-Sharh of al-Inshieraah, 1)

De Taabi’ie al-Hassan al-Basri, moge Allah hem genadig zijn, zei hierover dat Allah het hart van Mohammed, vrede zij met hem, liet openen om het te vullen met wijsheid, kennis en Imaan (geloof). En Imaam ibn Kathier, moge Allah hem genadig zijn, zei in zijn Tafsier van deze Aayah dat het naast de metaforische betekenis, ook de letterlijke betekenis omvat van de twee gebeurtenissen, waarbij de borst van de Profeet, vrede zij met hem, daadwerkelijk werd geopend.

Het is overgeleverd van Anas ibn Maalik, moge Allah tevreden over hem zijn, dat Djibriel eens naar de - toen nog kleine - Boodschapper van Allah, vrede zij met hem, kwam terwijl hij met wat jongens aan het spelen was. Hij tilde hem op, legde hem op de grond en opende toen zijn borst om zijn hart uit zijn lichaam te nemen. Toen nam hij een bloedprop weg uit zijn hart en zei: “Dit was het aandeel van de Shaytaan in jou.” Toen waste hij het (hart) in een gouden kom die met Zamzam water gevuld was. Daarna vormde hij het hart weer terug in de oorspronkelijke toestand en legde het terug op zijn plek. De jongens (die bij hem waren geweest) renden naar zijn moeder – aldus: naar zijn zoogmoeder Haliemah – en riepen: “Mohammed is vermoord!” Zij liepen naar hem terug en stelden vast dat zijn kleur was veranderd.

Anas ibn Maalik, moge Allah tevreden over hem zijn, zei toen: “Ik zou het litteken van de hechting op zijn borst zien.”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam Moeslim, moge Allah hem genadig zijn. De Hadieth is Sahieh en dat betekent dat het zonder twijfel authentiek is overgeleverd.

Er was ook een tweede, wonderbaarlijke gebeurtenis waarbij het hart van de Profeet, vrede zij met hem, uit zijn borst werd gehaald en vervolgens werd gewassen met Zamzam water. Tijdens de nacht van de Israa en de Mi’raadj gebeurde iets soortgelijks. Deze nacht was een nacht vol wonderen. Toen de Profeet, vrede zij met hem, na deze nachtelijke reis naar al-Qoeds en naar de Hemel terugkwam in Mekka en zijn volk erover vertelde, begonnen zij hem te bespotten. Wie kon er nu geloven dat iemand in één enkele nacht van Mekka naar al-Qoeds kon reizen - op een vliegend paard nog wel - en de volgende ochtend weer voor hen kon staan alsof het de normaalste zaak van de wereld was? Wie anders dan Aboe Bakr, moge Allah tevreden over hem zijn, die meteen en zonder te aarzelen uitriep: “Maar ik geloof hem!” Deze bijzondere metgezel werd niet voor niets as-Siddieq (de waarheidsgetrouwe) genoemd. Hij herkende de waarheid meteen en deed er alles aan om de Profeet, vrede zij met hem, in het verkondigen van de waarheid te ondersteunen.

Tijdens deze wonderlijke nacht vloog de Profeet, vrede zij met hem, op de Boeraaq naar al-Qoeds, leidde in al-Masdjid al-Aqsaa alle Profeten die ooit naar aarde waren gezonden in het gebed, waarna hij in het gezelschap van Djibriel, vrede zij met hem, ten Hemel opsteeg en daar verschillende Profeten zag. In de bovenste Hemel werd hem, vrede zij met hem, opgedragen om vijfmaal per dag het gebed te verrichten en daarna daalde hij weer terug naar de aarde en vloog op de Boeraaq terug naar Mekka. Gedurende deze nacht gebeurde er dus nog iets wonderbaarlijks en dat is het openen van zijn borst. Aboe Dharr, moge Allah hem genadig zijn, vertelde dat de Boodschapper van Allah, vrede zij met hem, heeft gezegd: “Het dak van mijn huis werd geopend toen ik in Mekka was en Djibriel (vrede zij met hem) daalde neer en spleet mijn borst open en waste het toen met Zamzam water. Daarna bracht hij een gouden waskom, die gevuld was met wijsheid en geloof en goot deze leeg in mijn borst(holte). Daarna sloot hij het (mijn borst) weer.”

Deze Hadieth is zowel van Imaam al-Boekhaari als Imaam Moeslim – moge Allah hen genadig zijn - authentiek overgeleverd.

Zoals we tot nu toe hebben kunnen lezen is het Zamzam water om een aantal redenen niets minder dan een wonder:

- De bron ontsprong in een dorre woestijn, waar niemand kon leven

- De vrouw van de ene Profeet en moeder van de andere Profeet accepteerde haar lot om in deze dorre woestijn achter te blijven met haar zuigeling en vertrouwde er volledig op dat als Allah dit had bevolen, Hij haar ook zou voorzien en zo gebeurde dit ook

- De Engel Djibriel liet de bron ontspringen door met zijn hielen of vleugels op de grond te slaan

- De borst van de Profeet, vrede zij met hem, werd tweemaal geopend om zijn hart en borstholte te kunnen wassen met dit gezegende water, als een teken dat het water alles kan reinigen en zuiveren van alles waar een mens aan lijdt; of dit nu een lichamelijke ziekte is, een ziekte van de geest, de invloed van de Shaytaan of iets anders

Al-Haafidh al-‘Iraaqi, moge Allah hem genadig zijn, heeft gezegd dat het hart van de Profeet, vrede zij met hem, met Zamzam water werd gewassen om hem sterk te maken en omdat één van de kwaliteiten en eigenschappen van Zamzam water is dat het je hart versterkt en rustgevend is voor je ziel.

Het Water van Zamzam als Voedingsbron

De Profeet, vrede zij met hem, heeft gezegd: “Het beste water op deze aardbodem is het water van Zamzam: het is een voedingsbron en een genezing van ziekten.”

Deze Hadieth is authentiek overgeleverd in de Sahieh van zowel Imaam al-Boekhaari, alsook Imaam Moeslim, Imaam at-Tirmidhi, Imaam an-Nasaa´i, Imaam Maadjah en Imaam Aboe Dawoed, moge Allah hen genadig zijn.

Imaam ibn al-Athier, moge Allah hem genadig zijn, heeft als uitleg van deze Hadieth gezegd: “Het (Zamzam water) vult de mens als hij het (water) drinkt, zoals iemand van voedsel vol zou raken.”

Het is ook overgeleverd dat de Profeet, vrede zij met hem, Aboe Dharr al-Ghifaari, moge Allah tevreden over hem zijn, nadat de Qoeraysh hem tot bloedens toe hadden geslagen, vroeg: “Hoe lang ben jij hier al?” Aboe Dharr antwoordde: “Ik ben hier al dertig dagen en nachten.” De Profeet, vrede zij met hem, vroeg hem toen: “Wie heeft jou (in die tijd) gevoed?” Hij (Aboe Dharr) antwoordde: “Ik heb niet anders dan Zamzam water gehad en ik ben (daardoor) zo dik geworden, dat ik wat vetrolletjes op mijn buik heb gekregen. Ik voel vermoeidheid noch zwakte of honger en ik ben ook niet vermagerd.” De Profeet, vrede zij met hem, zei toen: “Waarlijk, het is gezegend en het is een voedsel dat voedzaam is.”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam Moeslim, moge Allah hem genadig zijn.

Zamzam water is echter niet enkel een voedingsbron maar ook een bron van goeds voor alles in ons leven. Het kan met de Wil van Allah alles genezen en ons met veel goeds in ons leven voorzien, als we maar met oprechtheid geloven dat Allah deze gunsten echt aan ons zal verlenen door middel van het drinken van dit water volgens de Soennah van de Profeet, vrede zij met hem. Zoals wij weten worden daden geaccepteerd als aan twee voorwaarden wordt voldaan:

- Ten eerste moet onze intentie juist en zuiver zijn; je doet iets om Allah Tevreden te stellen en gehoorzaam te zijn

- Ten tweede moet de daad of het woord of de overtuiging in volledige overeenstemming met de Qur´aan en de Soennah zijn: het moet door Allah zijn geopenbaard en toegepast en uitgevoerd worden op de wijze waarop de Profeet, vrede zij met hem, ons heeft laten zien dat dit juist is

Zamzam water is voor hetgeen waar je het voor drinkt

De Profeet, vrede zij met hem, heeft gezegd: “Zamzam water is voor hetgeen waarvoor men het drinkt. Als iemand het drinkt om te worden genezen, dan zal Allah hem genezen. En als iemand het drinkt om verzadigd te raken, dan zal Allah hem verzadigen. En als iemand het drinkt om zijn dorst ermee te lessen, dan zal Allah (zijn dorst) lessen.”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam Ahmad en Imaam iboe Maadjah, moge Allah hen genadig zijn.

Toen Imaam ibn Al-Moebaarak, moge Allah hem genadig zijn, eens tot de omgeving van de Zamzam bron toetrad, zei hij: “Oh Allah, ibn al-Moe’ammal verhaalde mij van Aboe Zoebayr van Djaabir dat de Boodschapper van Allah, vrede zij met hem, heeft gezegd: “Het water van Zamzam is voor hetgeen waarvoor het wordt gedronken”, dus oh Allah, ik drink het om mijn dorst (te lessen) op de Dag der Wederopstanding!”

Het is overgeleverd van Imaam ad-Daynoeri dat al-Hoemaydi, moge Allah beide genadig zijn, heeft gezegd: “We zaten met Soefyaan ibn ‘Oeyaynah (moge Allah hem genadig zijn), toen hij ons vertelde over de Hadieth met betrekking tot het water van Zamzam en dat het bestemd is voor alles waarvoor het gedronken wordt. Een man (uit ons midden) stond op en verliet de zitting. Daarna kwam hij terug en zei: “Oh Aboe Mohammed, is de Hadieth waar jij ons over vertelde met betrekking tot het water van Zamzam authentiek?” Hij (Soefyaan) zei: “Ja.” De man zei toen: “Ik heb net een vat vol Zamzam water gedronken zodat jij me 100 Ahadieth zou vertellen.” Soefyaan zei: “Neem plaats.” Dus de man ging zitten en hij vertelde hem honderd Ahadieth.

Deze overleveringen tonen aan hoe vastbesloten de eerste generaties Moslims waren in het naleven van de Soennah van de Profeet, vrede zij met hem, en hoe zeer zij in hun hart wisten dat zij alles zouden kunnen krijgen, als zij Allah er maar oprecht genoeg om zouden vragen. Wat zij van Allah vroegen door middel van het drinken van Zamzam water, toont ook aan hoe weinig dit leven van waarde voor hen was; hun hart hing aan Allah en aan het Hiernamaals en dit kwam tot uiting in hun wensen en smeekbeden.

De Soennah van het Drinken van Zamzam Water

Zoals bij alles wat we doen, is het ook bij het drinken van Zamzam water van groot belang dat we de Soennah hierbij volgen. Natuurlijk mag je van Zamzam water ook gewoon drinken als je dorst hebt. Volgens de meerderheid van de Geleerden mag je er ook de kleine wassing (Woedoe´) en de grote wassing (Ghoesl) mee doen. Het is water waar een grote zegening in schuilt en dit hebben we allemaal uitvoerig uitgelegd. De Profeet, vrede zij met hem, heeft ons geadviseerd om te zitten als wij drinken en het is ook de Soennah van het drinken om te zitten en dan te drinken. De Profeet, vrede zij met hem, heeft het staand drinken echter niet verboden, zoals blijkt uit de volgende Hadieth die is overgeleverd door Ibn ‘Abbaas, moge Allah tevreden over hem zijn, die zei: “Ik gaf de Profeet, vrede zij met hem, Zamzam water om te drinken terwijl hij daarbij stond.”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam al-Boekhaari, moge Allah hem genadig zijn.

Zoals we de Soennah bij alles wat we doen zoveel mogelijk dienen na te leven, doen we dit natuurlijk ook bij het drinken van Zamzam water: we zeggen vooraf bismi-Allah, drinken zittend, drinken in drie ademteugen, drinken tot we verzadigd zijn en prijzen Allah daarna met al-Hamdu li-Allah voor Zijn Gunsten. Daarbij komt nog dat we de smeekbede verrichten voor hetgeen wij wensen door middel van het drinken van Zamzam water.

Het is overgeleverd dat ibn ‘Abbaas, moge Allah hem genadig zijn, de volgende smeekbede zou verrichten als hij Zamzam water dronk:

اللهم إني أسألك علماً نافعاً، ورزقاً واسعاً وشفاء من كل داء
"Oh Allah, ik vraag U om nuttige kennis en overvloedige voorzieningen en een genezing van elke kwaal.”

Deze Hadieth is overgeleverd door Imaam al-Boekhaari, moge Allah hem genadig zijn.

We hebben eerder de Hadieth genoemd waarin we konden lezen dat de Profeet, vrede zij met hem, Zamzam water over mensen heen zou gieten en mensen met Zamzam water zou besprenkelen en daarom raden Geleerden ook aan dat je jezelf, en met name je hoofd, met Zamzam water besprenkelt als je ervan drinkt en vervolgens veel smeekbeden verricht voor alles wat je ermee wilt verwijderen aan kwalen of verkrijgen aan provisie (Rizq). Het is hierbij vooral belangrijk dat je intentie zuiver is en dat je weet dat Allah onze Schepper en Heerser is en dat Hij alles kan. We hoeven Hem er enkel om te vragen!

Nawoord: Waarom Bespreekt dit artikel geen (pseudo-)Wetenschappelijke Bewijzen?

We leven in een informatietijdperk, waarin feiten, semi-feiten en onwaarheden die als feitelijkheden worden gepresenteerd voor het oprapen liggen. Door middel van een paar muisklikken treed je toe tot een wereld vol informatie en vooral ook: misinformatie. Vaak is fictie hierbij niet te onderscheiden van werkelijkheid, omdat het één als het ander wordt gepresenteerd en andersom. Informatievergaring is om die reden binnen de Islaam een wetenschap op zich. Daarbij bestaat er een groot verschil tussen de manier van informatievergaring van de Moslims, ten opzichte van de heersende westerse wijze van informatievergaring die helaas is doorgedrongen tot alle lagen van de islamitische gemeenschappen overal ter wereld. Waar volgens deze afwijkende standaard de Islaam - en al het andere - wordt getoetst op basis van bevindingen en dus ook verzinsels van de moderne, westerse wetenschap, wordt binnen de Islaam de wetenschap getoetst aan de feiten die binnen de Islaam bekend zijn: is iets in tegenspraak met de Islaam dan kan het niet waar zijn, maar komt iets overeen met wat in de Islaam als waarheid wordt gezien, dan nemen we dat aan als waarheid. Daar tussenin bestaat een groot grijs vlak met wetenschappen die juist door de drang naar waarheidsvinding door de Moslims zijn onderzocht. De Moslims waren verantwoordelijk voor het leggen van de grondstenen voor vele takken van de moderne wetenschap. Of het nu gaat om algebra, de medische wetenschap, waterverzorging, astronomie, geografie en andere wetenschappen; de Moslims liepen altijd voorop in het ontdekken van nieuwe feiten waarmee de wereld vooruit kon worden geholpen. Het opdoen van islamitische kennis is verplicht voor elke individuele Moslim (Fard ‘Ayn), maar het opdoen van wereldse kennis is evenzo verplicht voor de islamitische gemeenschap als geheel, totdat de islamitische samenleving voldoende kan worden voorzien in haar wereldse behoeften.

Dit betekent dat wetenschap en Islaam onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het betekent echter niet dat we het bestaan van feitelijkheden binnen de Islaam, die zijn bewezen omdat zij in de Qur´aan staan of authentiek zijn overgeleverd, daarna mogen toetsen aan de westerse wetenschap om te bepalen of het klopt. Er zijn vaak onderzoeken uitgevoerd om de samenstelling van Zamzam water te bepalen, waarbij sommigen het dan hebben over de mineralen die het bevat en of deze nu goed of juist slecht zijn voor het menselijk lichaam. Dit gaat echter voorbij aan alles wat door Allah is geopenbaard. Het gaat voorbij aan alles waarvoor Hij, de Verhevene, eeuwenlang vele duizenden Boodschapper en Profeten naar aarde heeft gezonden, die hebben geleden en gestreden om ons de essentie van de Islaam te onderwijzen: dat Allah de Enige is Die het recht heeft aanbeden te worden en dat wij alles verwerpen wat naast Hem wordt aanbeden en dit doen met kennis, zekerheid, waarachtigheid, liefde, oprechtheid, volledige onderwerping en vooral volledige acceptatie.

Zoals met elke daad van aanbidding, gaat het hierbij niet enkel om de bewegingen die iemand verricht of de rituelen die iemand uitvoert. Het gaat vooral om de intentie en de overgave en de oprechtheid in het verrichten van die daad. Het gaat dus voornamelijk hierom: Allah wil dat wij ons met het drinken van dit water tot Hem wenden met onze zorgen, onze angsten, onze problemen, de ziekten die ons belasten en de donkere gedachten die in ons hoofd opdoemen en niet meer willen verdwijnen. Als wij Hem oprecht smeken om verlichting en dit water drinken, dan zal Hij onze smeekbeden verhoren. Allah zegt namelijk in de Qur´aan:

“Roep mij aan en Ik zal jullie verhoren”
(Soerat Ghaafir)

Daarnaast heeft Zamzam water uiteraard ook geneeskrachtige eigenschappen en is het een geneesmiddel. Dit kan niet alleen worden bewezen door de talrijke Ahadieth waarin dit wordt overgeleverd, het kan ook worden bewezen door middel van vele ervaringsberichten van mensen die na het drinken van Zamzam water genezing hebben gevonden voor tal van ziekten en aandoeningen en zelfs armoede of gebrek aan kennis of om de kennis die men heeft te vergroten. Er is voor het schrijven van dit artikel echter voor gekozen om te blijven bij de wetenschappelijke bewijzen die niet vatbaar zijn voor fouten of menselijk falen: de Qur´aan en de Soennah.

Wachtwoord opnieuw instellen